Omarming is waarschijnlijk het mooiste woord van onze taal. Je beide armen gebruiken om iemand te beroeren, een ring om een ander mens te vormen, die te verenigen, voor even, twee mensen die één worden in de maalstroom van het leven, onder de open en misschien godloze hemel. We hebben allemaal ooit in ons leven behoefte aan een omarming, soms overduidelijk, een omarming die een troost kan zijn, een opbeurende huilbui of een bescherming als iets geknapt is. We hunkeren naar een omarming simpelweg omdat we menselijk zijn en het hart een gevoelige spier is.
Uit: Vissen hebben geen voeten van Jón Kalman Stefánsson
Wat we zo hard nodig hebben in deze tijd is de schoonheid van de taal en de verbindende kracht van woorden. In al mijn onmacht hoe om te gaan met alles wat er in de wereld gebeurt, brengen deze woorden me terug bij dat wat ik wel kan hanteren en wat ik in mijn eigen leven kan toepassen: elkaar durven omarmen en het oefenen van juist spreken.
Omraam Mikhaël Aïvanhov (Bulgaarse filosoof pedagoog, mysticus en oprichter van de Witte Broederschap) schrijft dat de morele taak van een zanger en spreker is om de mensen in hun hart te raken en innerlijke vrede en harmonie te wekken in plaats van chaos en haat. Toen ik deze woorden 25 jaar terug las voelde ik hoe waar het is. Door de jaren heen ontdekte ik dat in vrijwel alle spirituele tradities ‘juist spreken’ een aandachtoefening is. Het is belangrijk om woorden te gebruiken die helderheid brengen, bemoedigen, inspireren, nuanceren, uitnodigen en begrenzen. In plaats van door de toon en de taal die we gebruiken de hebzucht , chaos, haat, angst en agressie, die in ieder van ons is, te voeden.
Maar juist spreken is geen eenvoudige oefening. Taal maakt het ons mogelijk om contact te maken over wie we zijn en wat we ervaren. Maar het is nog een hele kunst om dat op een zinvolle en ‘schone’ manier te doen. De woordkeus en de toon waarmee we spreken is bepalend voor hoe het op de ander overkomt en wat het in de ander aanraakt. Ik merk zelf hoe regelmatig onverwerkte frustraties of emoties t.a.v. een gebeurtenis doorklinken in hoe ik er over spreek. Hoe makkelijk kan ik soms een oordeel uitspreken over iemand zonder me echt in het leven van die persoon te hebben verdiept.
Bewustzijn over je eigen binnenwereld is voor mij de sleutel tot juist spreken. Meditatie en oefenen in aandachtig zijn helpen daarbij . Ook therapie en coaching en in het bijzonder stembevrijding en zingen kunnen van waarde zijn. Zonder iemand te beschadigen kun je in een veilige omgeving laten klinken wat je denkt en voelt, gesproken of gezongen, in allerlei toonaarden. Zo kun je jezelf bevrijden van een geladenheid die anders in je spreken belandt en zo het contact met je medemensen vertroebelt. Door juist spreken krijgt de verbindende kracht van de taal weer ruimte en kunnen de woorden landen in het hart van de ander.
Woorden die in het hart landen. Dat brengt me bij Mikai, mijn kleinzoon van anderhalf die heel vroeg is met praten en duidelijk van taal houdt. Hij ontdekt de pure schoonheid van klank en ritme. Je ziet hem genieten als het hem lukt om duidelijk te maken wat hij wil of wat hij ziet. Hij drinkt de klanken in die hij hoort, proeft de woorden terwijl hij ze zegt. Terwijl hij boekweit eet wijst hij en zegt dan ‘boekje-kwijt’. Zijn ‘boekjekweit’ is muziek voor mijn oren en fiets zo mijn hart in.
Mijn wens voor 2017
Dat we door onze woorden de ander kunnen ontmoeten en ons mens zijn durven delen.
