Dit gedicht over verlangen, teruggaan naar de oorsprong, over tijdloosheid, kreeg ik 25 jaar geleden van Karel Scholten. Karel hield van gedichten en was zelf ook een dichter. Hij was in die tijd hoofdredacteur van het blad Sfinx en ik had hem een verhaal toegestuurd met de vraag of het paste in een volgende editie.
Een week later kreeg ik een kaart terug met op de voorkant vrolijke klaprozen en op de achterkant, geschreven in zijn prachtige handschrift, de woorden: “Je verhaal is goed”. Ik was zo blij, het was zo’n bevestiging en stimulans.
Karel stuurde in die tijd regelmatig bandjes met mooie muziek en gedichten. Ruimhartig en enthousiast deelde hij wat hij mooi vond met veel mensen. Deze zomer, op 15 augustus is hij overleden.
In mijn leven heb ik belangrijke leraren/gidsen gehad. Mensen die voor langere tijd meeliepen op mijn pad: me steunden, bemoedigden en inspireerden. De ontmoetingen met hen brachten verheldering, verdieping, waren troostend, wekten sluimerende kwaliteiten.
Mijmerend over Karel besefte ik dat ook een kortstondige ontmoeting veel betekenis kan hebben en je net dat duwtje kan geven waardoor je meer lef krijgt en meer tot leven komt. Toen Karel afscheid nam als hoofdredacteur heb ik, als dank, het gedicht van Nijhoff, voor hem gezongen.
.
Ik denk dat ware rijkdom is dat je echte ontmoetingen met mensen mag ervaren. Het is voor mij een belangrijke drijfveer in mijn werk: elkaar echt ontmoeten. Tijd en aandacht voor wat werkelijk in je leeft: zowel de pijn, de worsteling als het verlangen jezelf te kunnen ontplooien.
Mariejan
September 2018
|
