Het is de tweede week in december. In de vroege ochtend zie ik vanuit mijn keukenraam mistflarden over het veld zweven. Ik besluit te gaan hardlopen in het bos. Wind en regen hebben een tapijt van natte bladeren over de aarde gestrooid. De bomen staan verstild, hun natte bast glanst. In die stille sfeer vertraagt mijn pas, als vanzelf. Ik hoor een regen van dikke druppels op natte bladeren en val stil. De mist regent!
Het lijkt wel of dit jaar de herfst langer duurt. Over een week is het al midwinter en vieren we de terugkeer van het licht. Het zijn de donkere dagen voor kerst. Al vroeg in de middag begint de schemering. De natuur trekt zich terug. Alle aandacht gaat naar worteling en in de aarde ligt de belofte van alle zaden. Wachtend op het licht en de warmte van de zon in het voorjaar.
Over de eerbied 1
Gij moet het zo laten
het zaad dat ligt te slapen
en dat al kiem gaat maken.
Dit eerstelingsbewegen
van leven binnen leven
vermijd het te geraken.
Laat het stil in zijn waarde,
zaad in de donkere aarde;
zaad in de donkere aarde.
En het zal groen ontwaken.
Ida Gerhardt
Mijn hele wezen wil meegaan in deze beweging van inkeer die ik zie en ervaar in de natuur om me heen. Toch lukt me dat niet. Er is veel te doen, af te ronden, voor te bereiden. Regelmatig wordt ik teveel meegenomen door taken die weliswaar belangrijk zijn maar toch heel goed gedaan kunnen worden met rust. Het vraagt voortdurende oefening in balans vinden tussen zijn en doen, een oefening die ik goed ken. Soms loop ik vast maar gelukkig zijn er steeds ook de momenten dat ik samenval met wat is. Gouden momenten waarin ik even word opgetild.
Ik neem me opnieuw voor om te vertragen, te werken vanuit de tai-chi modus. Zo kan ik mezelf de ruimte geven om langzaamaan meer afgestemd te raken op wat de natuur me in alle eenvoud voor leeft. Het ritme van de seizoenen. Er is tijd, tijd voor rust, ontkiemen, groeien, bloeien, rijpen en loslaten. Daarin besloten ligt het diepe vertrouwen dat het licht altijd weer terugkeert, dat het zich in de donkerte toont.
Of hoe dat heet
Gelukkig dat
het licht bestaat
en dat het met
me doet en praat
en dat ik weet
dat ik er vandaan
kom, van het licht
of hoe dat heet.
Hans Andreus
Ik wens je fijne dagen toe en een liefdevol nieuw jaar waarin je geïnspireerd mag worden door de wijsheid van moeder aarde. Dat het licht je leven mag doorstralen. Dat het ons mag leiden bij de grote taak die we als mensen hebben om beter met onze aarde en onze medemensen om te gaan.
Mariejan