In 2014, tijdens mijn sabbatical, fietste ik het Pieterpad. Het was volop lente, de zomer al voelbaar. Het was een feest om in mijn eentje door het Hollandse landschap te fietsen: de velden volop in bloei, de stille heide, de bossen vol vogelgezang, beekjes. De verschillende sferen van de provincies, zowel in natuur, cultuur als in de geschiedenis. Aan het eind van de dag vond ik steeds een slaapplaats bij mensen die lid waren van Vrienden op de fiets. Voor een kleine vergoeding kon ik dan slapen in een schoon bed en stond er de volgende ochtend een lekker ontbijtje voor me klaar.
Vooraf had ik niet beseft hoe belangrijk die gastvrijheid tijdens mijn pelgrimstocht zou zijn. Het is zo verwarmend, zeker wanneer je alleen reist, om een welkom te vinden. Gastvrijheid die door ieder weer op eigen wijze werd vormgegeven. Op een adres stond op mijn slaapkamer, naast mijn bed, een klein tafeltje met daarop een schoteltje met een perzik. Heel verzorgd, met een servetje erbij en een klein mesje. Een oeroud gebaar, deze eenvoudige verwennerij. Een teken van vriendelijkheid, zorg en aandacht.
gewoon aardig zijn, zonder verdere bedoelingen, goed is voor jezelf en voor anderen. Dat schrijft Piero Ferrucci in zijn boek “Vriendelijkheid als levenshouding en helende kracht”. De Dalai Lama zegt in het voorwoord: “Vriendelijkheid en mededogen zijn basiselementen in ons leven, ze geven het betekenis. Ze zijn een bron van duurzaam geluk en duurzame vreugde. Ze vormen het fundament van een goed hart, het hart van iemand die handelt vanuit het verlangen om anderen te helpen…. Willen we ons leven waardevol maken, dan zullen we fundamenteel goede menselijke eigenschappen zoals warmhartigheid, vriendelijkheid en mededogen moeten ontwikkelen en voeden.”
Ja, de zachte krachten van vriendelijkheid, daar worden we allemaal beter van.
Mariejan