De echte ontdekkingsreis
bestaat niet uit het zoeken
van nieuwe landschappen
maar uit het krijgen
van nieuwe ogen
Marcel Proust
Foto Kim Scholten
We zijn net over de drempel van het nieuwe jaar gestapt. Een nieuw jaar waarin ons leven zich verder zal ontvouwen, een vervolg van onze reis door de tijd, ieder voor zich, en allemaal samen.
Bij ontdekkingsreizen denken we vaak aan verre tochten, niet zo snel aan reizen op de plek waar je bent. Ik herinner me hoe ik, 20 jaar geleden, een week verbleef op La Frayssinette in Frankrijk. Een prachtige plek waar toen o.a. schildercursussen en yoga werd gegeven. Er werd een avontuurlijke kanotocht georganiseerd, maar ik had behoefte aan stilte. Ik koos er voor om in mijn eentje een ‘gevoelstocht’ te doen langs waardevolle plekken op het terrein. De tocht ging langs de waterbron, een leegstaand huis, de kleine rivier die over het terrein stroomde, een waterval, een grotachtige hut, de moestuin, een oude boom, de composthoop. Overal verwijlde ik een tijdje, ademde de sfeer in met al mijn zintuigen. De tocht was een uitnodiging om met andere ogen te kijken, te ervaren hoe de plek in me resoneerde. Terwijl ik van mijn reizen in Peru en India sterke beelden in me draag, lijkt deze tocht, op nog geen vierkante kilometer, in zekere zin dieper in me verankerd. De tocht gaf me ‘nieuwe ogen’.
En dan denk ik aan mijn dochter Kim, die, al toen ze een klein meisje was, tijdloos kon kijken naar een kevertje wat langs een grassprietje liep. Ze volgde met haar ogen zijn weg, helemaal tot aan het puntje. Ze zag hoe het grassprietje zich boog onder het gewicht van het kevertje en hoe het weer terugveerde toen het kevertje terugliep. Een kwaliteit van zijn, waardoor het kleine groots wordt. Een kwaliteit die ze nog steeds heeft en die tot uiting komt in haar fotografie. Ze zoomt in op de schoonheid die er is op de kleine vierkante meter. Drie jaar geleden, toen ze een tijdje bij ons logeerde, maakte ze foto’s van mijn tuin. Ze heeft oog voor een harmonie die alles insluit, de bloei en het verval. Ze schonk me mijn tuin zoals ik hem nog niet eerder zag: met een rijkdom aan sferen, van uitbundig tot verstild.
Als ik denk aan 2018 dan wens ik mezelf en iedereen toe dat we elkaar inspireren om met nieuwe ogen te kijken naar het leven in onszelf en om ons heen.
Mariejan, 4 januari 2018
